Treść kazania pogrzebowego o. dr Łukasza Andrzejewskiego CP Prowincjała Pasjonistów wygłoszonego w czasie z mszy św żałobnej śp. o.Zbigniewa Pisiałka CP w dniu 27.02.b.r w Rawie Mazowieckiej
27.02.2020 – Rawa Maz.
pogrzeb o. Zbigniewa Pisiałka CP
Kiedy śmierć odbiera nam kogoś bliskiego, zawsze wydaje nam się, że to jeszcze za wcześnie. Pytamy dlaczego odszedł ktoś tak dobry, życzliwy, czy nie mógł jeszcze żyć? Czasem nawet wyzywająco rzucamy, jak Bóg mógł na to pozwolić. Nasze myślenie jednak ogranicza się do nas samych, naszego przywiązania, przyjaźni, miłości jaką żywimy wobec tej osoby.
Wielki post, który rozpoczęliśmy stawia nam przed oczy inną perspektywę i inne spojrzenie na śmierć i umieranie. Ewangelia, którą przed chwilą usłyszeliśmy pokazuje, że celem naszego życia jest Niebo. To tam znajduje się wypełnienie wszystkich naszych pragnień. Zjednoczenie z Bogiem, którego przedsmak otrzymujemy w Eucharystii, właśnie tam ma swoje dopełnienie, kiedy opadną zasłony i będziemy mogli oglądać Boga twarzą w twarz. Z tej pespektywy, każdy dzień na ziemi wydaje się być niczym wobec czekającej na nas wieczności, w której Boża miłość jest nam dana na zawsze.
Wszystkie nasze wysiłki, które podejmujemy tu na ziemi, nasze postanowienia i wyrzeczenia mają nas przygotować na to wyjątkowe spotkanie, na dzień w którym, trzeba będzie zdać relację z tego co zrobiliśmy z naszymi talentami. Szczególnie zaś z talentem dobra, który jest wielkim darem Boga, ale także wymagającym zadaniem.Kazanie Prowincjała Pasjonistów o śp. o.Zbigniewie
Śmierć o. Zbigniewa, zaskoczyła nas wszystkich. Przyszła niepodziewanie. I choć nie ma go z nami zaledwie kilka dni, już tęsknimy, żałujemy, płaczemy. Jednocześnie pośród łez przebija się nadzieja, że on raduje się już Niebem – mając udział w zasługach Męki Chrystusa, której poświęcił swoje życie.
Zbyszek urodził się w 18 lutego 1960 roku w Żarnowie (woj. Łódzkie). Wychowywał się w Łodzi, gdzie ukończył szkołę podstawową oraz liceum. W tym czasie uczęszczał na katechezę do prowadzonej przez pasjonistów parafii Matki Bożej Bolesnej na Teofilowie. To właśnie tam już po I Komunii św. został ministrantem. Tam poznał duchowych synów św. Pawła od Krzyża, w których szeregi wstąpił po zdaniu egzaminu dojrzałości.
W formacji wyróżniał się spokojem i głęboką pobożnością, był bardzo lubiany przez kolegów. Jednocześnie okazał zdolności naukowe, które skłoniły przełożonych zakonnych do wysłania go na studia do Rzymu. Tam właśnie w Bazylice Św. Piotra dnia 25 maja 1986 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk św. Jana Pawła II.
Po powrocie do Polski został skierowany do wspólnoty zakonnej w Łodzi, gdzie powierzono mu pracę formacyjną i wychowawczą w postulacie. Po czterech latach, w roku 1994 został mianowany przełożonym klasztoru w Warszawie i dyrektorem kleryków. W tym czasie pełnił też urząd konsultora prowincjalnego.
W roku 1998 XIII Kapituła Prowincjalna wybrała go na przełożonego prowincjalnego Polskiej Prowincji Pasjonistów pw. Wniebowzięcia NMP. Funkcję tę pełnił przez cztery lata.
Od roku 2002 do 2019 należał do wspólnoty zakonnej w Kieźlinach k. Olsztyna i pracował duszpastersko w parafii św. Rozalii, której był proboszczem od marca 2015 r. do czerwca 2019 r.
W roku 2013 uzyskał tytuł doktora nauk teologicznych na Wydziale Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Chociaż, bardzo przywiązał się do swoich parafian w Kieźlinach, kiedy trzeba było niemal z dania na dzień podjąć decyzję o przeprowadzce, nie wahał się ani nie opierał. Jak św. Gabriel patron dnia dzisiejszego powiedział: tak chce Bóg, tak chcę i ja. Miłość do Zgromadzenia, któremu poświęcił ponad 40 lat, nie była teoretyczna, ale praktyczna.
W czerwcu 2019 roku został mianowany przełożonym klasztoru pasjonistów w Rawie Mazowieckiej i proboszczem parafii św. Pawła od Krzyża. W tej wspólnocie posługiwał ledwie pół roku. Bóg powołał go do siebie w Uroczyste Wspomnienie Męki Pańskiej. W tytularne święto naszego zgromadzenia, gdy czytamy fragment Ewangelii św. Jana mówiący o Ukrzyżowaniu Jezusa, kończący się słowami „A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Dokonało się!», I skłoniwszy głowę, oddał ducha.” Zbyszek dołączył swoje AMEN.
Dziś w dzień św. Gabriela od Matki Bożej Bolesnej – młodego kleryka pasjonisty, wyniesionego do chwały ołtarzy 100 lat temu, chcemy prosić, by i nasz współbrat i przyjaciel o. Zbigniew, mógł razem ze wszystkim świętymi i błogosławionymi rodziny pasjonistowskiej cieszyć się owocami Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Przez całe swoje zakonne życie idąc śladem wielkich poprzedników rozważał je i głosił słowem i przykładem życia cichego, pokornego, poddanego Woli Bożej wg. ducha naszego Założyciela – św. Pawła od Krzyża.
Chcemy też podziękować Bogu za dar jakim był dla każdej i każdego z nas w swojej posłudze kapłańskiej i zakonnej, w przyjacielskich rozmowach, w życzliwości uśmiechu, w dobrym słowie i radości z jaką szedł wszędzie, gdzie został posłany by świadczyć, że Męka Chrystusa to największe dzieło Bożej Miłości. Amen.
