< Wróć
Urodził się w Rzymie w znakomitej rodzinie Silvestrelli.
Nauki pobierał w Kolegium Klementyńskim i Rzymskim. W 1848 stracił matkę a potem ojca, wtedy postanowił wstąpić do Pasjonistów.
Jednak przerwał nowicjat ze względu na zdrowie uprosił aby mógł zamieszkać w domu zakonnym , by skończyć studia teologiczne.
W roku 1856 otrzymał święcenia kapłańskie, posługiwał chorym dotkniętym epidemią cholery.
W roku 1856 ponownie został przyjęty do nowicjatu, już jako ksiądz. Zaprzyjaźnił się z Gabrielem Possenti.
Spełniał różne posługi, następnie został przełożonym domu przy Scala Santa w Rzymie. Obrano go Prowincjałem prowincji włoskiej, a w roku 1878 przełożonym generalnym całego Zgromadzenia.
Rządził mądrze przez ponad 24 lata. Sam odznaczał się cnotami, które odpowiadały pierwotnemu duchowi Instytutu. Przyczynił się do rozwoju zakonu na całym świecie, troszczył się o poziom studiów zakonnych, był mężem modlitwy i kontemplacji.
W czułym nabożeństwie do Matki Bożej dorównywał swemu przyjacielowi z nowicjatu, św. Gabrielowi. Cieszył się wielkim poważaniem u kolejnych papieży: Piusa IX, Leona XIII, Piusa X. W roku 1907 złożył urząd generała.
W ostatnich latach życia oddał się kontemplowaniu Męki Chrystusa. Zmarł w 1911 roku. Jan Paweł II dokonał jego beatyfikacji w roku 1988.
Wspomnienie liturgiczne – 9 grudnia.